از وقتی اومدی ن! بگو این ارامش تا ابد پابرجاست! پسر مظلوم من پسر قوی من! دختر مظلوم من دختر قوی من! خیلی وقته ننوشتم شاید نزدیک یه سال! یه فاصله ی خیلی بزرگ. خداروشکر که این فاصله با همه ی بزرگی لحظه هاش تموم شد. شکر که به خیر تموم شد! همیشه وقتی از پست قبلی تا بعدی یه وقفه ای میفتاد تیتروار اشاره میکردم به همه چی و میرفتم جلو به امید اینکه پست بعدی با اب و تاب و تفضیل بیشتری باشه گرچه که همیشه گفتم ادم نوشتن طولانی و مفصل نیستم! اصن شک دارم که یه سری چیزارو بنویسم یا نه! 15 می 2013 4ساعت زیر ع.

ظ روز چهارشنبه ٢۳ مهر ۱۳٩۳. چند روزه دلم خیلی گرفته. امروز با این هوای ابری فقط آروم شدم. پنجره رو باز کردم و سرم رو بالا گرفتم. که همه اش بی آب و رنگه.

موهاي من هرروز بر بلنداي خيال تاب ميخورد. درگيري فكريم اين روزا يكم بيشتره. شايد به همون علت سندروم ورود به سي سالگي باشه! هرچيزي حداقل واسه چنددقيقه فكرمو مشغول ميكنه. هي ميجورمش اما چون نوع كارم يادم داده سعي كنم بيخيال بشم بعد يه مدتي جوريدن به بهترين نحو بيخيالش ميشم! هرروز وقتي ميرسم محل كارم خودمو براي يه روز كاري پرهياهو و پيش بيني نشده آماده ميكنم.

۳ بهمن برای من و بابا یه روز پر از خاطرست. تو در زندگی من همچون معجزه ای هستی که. زندگیم با تو معنا گرفت. عشقم با تو لبریز تر شد. محبتم با تو معنای مادر بودن گرفته . باورم نمی شه که مادر شده باشم و تو کوچولوی دوست داشتنی من منو به این حس. ۳ بهمن برای من و بابا دیگه یه روز نیست یه دنیاست . تویی! دلبند من تولدت مبارک باشه. ملوسکم سبز باش و سبز بمان تا ابد.

دل نوشته ای از دکتر شیری. رسانه های جایگزین در زلزله آذربایجان. یک روز پر از زلزله. نوشته ای از دکتر شیری. چشم بد از روی تو دور. چه بی نشاط بهاری که بی رخ تو رسید. من و پسری بنام سولماز. دست نوشته های یک حسین. جیب برها به بهشت نمی روند. به نام آنكه پروانه حيران اوست. هذیان های یک ذهن پریشان.