یه وقتایی که پاهام سست میشد. یه وقتایی که پاهام سست میشد. پر از تن خستگی میشد وجودم. فقط یاد تو آرامش می بخشید. اگه پیشم نبودی هیچ بودم! کنارم باش تا هر اتف اقی . کمک کن سرنوشتم پیش چشمات. همیشه بهترین تقدیر باشه! من از پشت همین درای بسته. برای من که گاهی سخته دنیا . بهشت یعنی تو آغوشت بمیرم! همیشه زندگیمو دست دنیا . به جاهای عجیبی برده اما . تو که همدست تقدیرم بمونی. می دونم میرسم تا بهترین ها! .

توی آشفته ترین لحظات هم مراببینی ظاهرم ارام است. این پستم فقط مخصوصا اسایی که چندروز دادیم. شاید اخرین اس بین منو سجاد باشه. دوست دارم ثبت کنم . شاید کلا وبلاگامو حذف کنم . ولی تااون موقع میخوام اینارو داشته باشم. یه هفته پیش همه چیز خوب . بعد عید همه چیز باز خراب شد.

مهرت را برداشته بودی همان لحظه که نیت وضو گرفتن کردی حالا روی. سجاده ی سبزت ایستاده ای خدا تمام قد روبه رویت ایستاده و تو را میبیند. چشمانش لبانت را لمس میکند و طعم قلبت را می چشد لبانت نیت می. کند و فاتحه می خواند این بار نه برای باز کردن راه بهشت روحی سرگردان. می خواند برای التماس ناز کردن روحی پریشان . روی خاک کربلا ایستاده ای. و توحید می خوانی می گویی و می گویی و میبینی خدا را روی همان. خاک اشک میریزی و قنوت می گیری و حالا دیگر زبان مناجاتت عوض شده. و تردید می کنی که ایا خدا می فهمد چه می گویی! نوشته.