آنقدر از یاد رفتم که شاعر شدم. از روزهای خسته من کم نمیشوی. بر زخمهای کهنه که مرهم نمیشوی. این سیب سرخ راه به جایی نمیبرد. هی توبه میکنی و هی ادم نمیشوی. یا هستی و نیستی خودت میدانی. حوا بشوم که چه! ادم بشو نیستی خودت میدانی .

نه نان در سفره! نوشته شده توسط س. از ته كفشهاي تو مي بينم. چقدر بزرگ شده است! در شيرواني خانه اي كه. به خواب مي زند! نوشته شده توسط س.

مردی که کوه را از میان برداشت کسی بود که با برداشتن سنگریزه ها شروع کرد. ظ روز چهارشنبه ٢٢ مهر ۱۳۸۸. سلام به دوست جونای عزیزم . چقدر دلم براتون تنگولیده بود . اولا طاعات و عباداتتون قبول . عیدتون که گذشت مبارک . سوما ماه مهرتون مبارک . مهم تر از همه ممنون از اینکه بهم سر زدین و به یاد من بودین. حالا من با خودم چنتا جزوه برده بودم . با نگاهی مست و رویایی.

خیلی وقت بود اینجارو به روزنکرده بودما. هی میخواستم بیام اما فرصت نشد شماببخشید. دیگه قول میدم بیشتربه ایجاسربزنم . شمام گاهگاهی به من یه سربزنیدا. دوووووووووووستتون دارم خیلی زیاد به چشماتونم خیلی میاد. هیچکی از رفتن من غصه نخورد. وقتی رفتم کسی قلبش نگرفت.

زندگی تلخ ترین خواب منست خسته ام خسته از این خواب بلند. از آن سوی فاصله ها. اینجا به م رز بی ت فاو تی ها رسیده ام. دل م را دیگر هیچ نمی لرزاند! در م ن دله ره. این روزهآ بی خیآل خیال م ش ده ام. چه بی حساب می دهی. چه با حساب مهره های تسبیح را ذکر تو می گویم. اندوه که از حد بگذرد.