نوشته شده در سه شنبه سی ام شهریور ۱۳۸۹ساعت ۱۸ بعد از ظهر توسط سارا گرجی. که در این فنجان قهوه. به سلامتی ات ودکا بنوشم. بر اندیشه ام که بنشینی. با دود سیکار بیرون می کشم ات. که جایی برای نشستن ام نیست. من را بزن بیرون . می خواهم در این قهوه ی سرد. به سلامتی عصرهای پنج شنبه. نوشته شده در پنجشنبه هشتم اسفند ۱۳۸۷ساعت ۴ قبل از ظهر توسط سارا گرجی. در من کسی ست به قدمت تاریخ.

قه یه ا دار و رار نه این بود هر چه بی نم تو بی نم. از بی نسبتی درنرمک آی لب خی سی ده به تف. سوراخ می پی چد به نوح. از سر کوهی سه رنگ سرخ. پرت امی انداخت به پا بندی گنو تا زمین پیدایی. جفتی که بی اندازد پای کفش. خ زده نوک دماغی را دست گیر. سر از خوشی دارد در پا. یکشنبه 18 اسفندماه سال 1387. شاعر مرده تکلیف جهان کلمه او چیست. نه می توانی بر ام به گردانی از جریان موی رگ های که چشم را خون می دهند. که بخار می بی نی. و تسلیمی با دست های بسته در بغل.

سروده های شرکت کنندگان در نشست های کانون. سروده های شرکت کنندگان در نشست های کانون ادبي فرهنگسراي سلامت. اشعار جلسه شعر خواني كانون سه شنبه 16 شهریور 1389. سلام بر همه دوستان و شاعران گرامی. چه حرصی دارند کوسه ها. به خون ات تشنه اند. موج کوتاه هم که باشد. اصلا دست جزر را در دست مد بگذاریم. یا داغ ناله های پراز غم دروغ بود.