به نام خدایی که وقتی دستت را به پنجه ی طلائی خورشید می سپاری در آینه ی دلت نمایان می شود صاف و ساده. همچون نسيمي آرام بر گلبرگهاي سرد و يخ زده ي دلها مي وزم و گرمي آرامشي كه گلبرگ در انتظارش بود را به او خواهم چشاند و آرام و بي صدا مي روم در جستجوي نور خدا. آب آن را برد . خدایا همین بس که تو را دارم. دوستی که هرگز تنها نیست. گل نرگس فدای رنگ و بویت. نمی دانم چه می خواهم بگویم. تو زندگی غرق می شیم.

می سوزم می پیچم می لغزم و رها. مثل آیینه که روشنی را عبور میدهد. و در آن بی خبری. متکایم تنها با سرم اجین ماند. هر جا که گل بود. بسترم چون خار بود و پست. در رگهایم می جوشد شوره زاری. گوارا و رد پاهای نا آشنا. شبم بی رنگ پس میزند موج مرا. و مهتاب رفتارش بر تن من پرسه میزند. و انصاف آن ستاره که در افق نماند. به هوای خنک مهربانی خلوت کردم. تفسیرم در کوچه ها بدست تاریکی به صافی وسخاوت. من صدای دوست را به گوش نمی شنوم. یکی می نویسد و یکی می خواند.

گرفتن حاجت و دعا و اعمال و انواع نماز. با اطمینان این دعا را بخوانید یا با خود نگه دارید و اجابت دعایتان را انشا الله ببینید. یا خال ق ک ل ش ی ء یا فاط ر .