تقدیم به تمامی زنان عاشق سرزمینم. من دیگه به وبلاگ پرشین بلاگم دسترسی ندارم. خواستم بگم ازین به بعد همینجا باهام در ارتباط باشین. اگر رمزی خواستین بدین یا من چیزی نوشتم بیاین همینجا. البته که خیلی سوت و کور شده این بلاگستان ولی خوب بازهم یه راه ارتباطیه باهاتون که دلم نمیخواد از دست بدم. خلاصه آخر هفته هم یه تولد خانوادگی گرفتیم که طبق معمول بابا کیک و سپیده هم یه قاب کار دست .

نمیدونم از اخرین بارى که اینجا نوشتم چقدر میگذره ولى فکر میکنم حدود یک سال شده باشه. به هر حال دوباره تصمیم گرفتم بنویسم. چیز خاصى نمى نویسم ولى دوست دارم بعضى از نوشته هام رمزى باشه اگه کسى دوست داشت بخونه رمزو بهش میدم. اینجا مثل یه دفتر خاطرات از زندگیه جدیدمه. امیدوارم تو زندگیه جدیدم خوشبختیو لمس کنم. واقعیت اینه که خیلی دوست دارم به وبلاگ تک تک دوستام سر بزنم و وبلاگاشونو بخونم ولی واقعا فرصت نمیشه. سعی میکنم به زودی دوباره اپ کنم. امروز سالگرد فوت پدر نازنینمه.