دو شعر از حمیدرضا شکار سری. چندی بود تصمیم داشتم قسمتی رو در وبلاگ ایجاد کنم با عنوان شعر ایران و با مفهموم ترجمه شعر شاعران معاصر ایران و این کار را با ترجمه دو شعر از حمیدرضا شکار سری. هنوز هم نمی خواهی عقب نشینی کنی. بین مین های خنثی نشده. In front of your brothers. و در سکوت آتش بس. جمجمه ها از سنگر های مقابل. به یکدیگر لبخند می زنند. To silent of announce cease-fire.

براي ديدن سايز بزرگتر روي عكس كليك كنيد. دوستان عزیز من نقل مکان کردم. آدرس جدید من این است. Sulaymaniyeh, kurdistan, Iraq.

از روزگار دلتنگی ام گرفته تا رنج ها و درد هایی که اطرافم پراکنده است. درد مشترکی که همواره بوده و هست. این وبلاگ حنجره ایست برای فریاد این درد مشترک. و چقدر تشنه ی لبخند کسی. که باران را می شناسد. و دریا را می فهمد. و نباید پرتاب کرد . واما جهت آشنایی بیشتر فرازهایی از اندیشه ام را جهت اطلاع خوانندگان عزیز می نویسم.

که ناخواسته در قلبی فرو می رود. زل می زنم به پوچی ی خودم. به من نزدیک می شود. این روزها جهانم الف ندارد. که بالای هم جمع شده اند. یا داستانی تازه بنویس . اولین روز از بهار 1363 برای نخستین بار گریستم. خبر به دورترین نقطه ی جهان برسد. تمام آنچه از من باقی ست.

حور ارچه دارد دلبري اما تو چيز ديگري داند پري افسونگري اما تو چيز ديگري. مهر ار چه شد گرم وفا ماه ار چو شد محو صفا حور ار چه شد غرق حيا اما تو چيز ديگري. بس در چمن گلها دميد بس سرو بستان قد کشيد بس چشم گردون حسن ديد اما تو چيز ديگري. بس مهوش گل پيرهن شکر لب سيمين ذقن شد فتنه هر مرد و زن اما تو چيز ديگري. بس زلف مشکين ديده ام بس سيب سيمين ديده ام بس شور و شيرين ديده ام اما تو چيز ديگري. خورشيد رويان ديده ام زنجير مويان ديده ام رشک نکويان ديده ام اما تو چيز ديگري. شعری وصف الحال از شهریار.