اتفاقات اخیر زندگیم متاسفانه باعث شده این احساس رو داشته باشم که. در واقع اینطوریه که توجه هیییچ جنس مذکری بی ارتباط با نیاز جنسی ش نیست.

من و دو عشق زندگیم. هر دم و بازدمت برام نویده زندگیه. پرم از احساسهای خوبی که یه مادر می تونه داشته باشه. حسی که با هیچ چیز عوض نمی کنم حتی با کل دنیا. هر کسی حدی داره بیشتر از اون محبت کردن ظلمه به خودت و من چقدر به خودم ظلم کردم . باشگاه باعث شده کمی سر شوق بیا و خیلی زیاد تو روحیه ام تاثیر مثبت گذاشته.

پرت و پلاگوییهای یک پزشک نیمه دیوانه. فرار مغزها و ایضا! اولا که سلام و درود. اولین پست خودمان را در بلاگر یا همان بلاگ اسپات افتتاح مینماییم! اینقدر به سرمایه های این مملکت بی اعتنایی و کم محلی میشود که تصمیم میگیریم! از بلاگفا فرار مغزها کنیم! در واقع این چند روز داشتیم بلاگرمان را ازمایش میکردیم دیدیم متاستاز محترم اینجا را یابیده اند! .

نمی دونم چطور شد که اینجوری شد که من به زور ماهی یکبار آپ کنم . من حدودا 5 ساله که اینجا مینویسم . یکبار حذف کردم و بی خیال اینجا شدم ولی دیدم نمی تونم و باز برگشتم . می خواستم داد بزنم و بگم آهای فلانی! تو تا زنده ای نسبت به آنی. چرا دیگه نمی نویسی! چرا منو وبلاگی کردی و رفتی! ولی نگفتم انقد نگفتم که خودم هم این جمله یادم رفت . اصن لعنت به ف .

گاهی روزانه نویسی میکنم و یا خاطرات و نوستالوژیهام رو باهاتون درمیون میذارم. بعضی از نوشتههای خیلی خصوصیم بعد از مدت کوتاهی رمزدار میشن.

مرا دردی است اندر دل اگر گویم جهان سوزد وگرپنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد. واقعا جزء لیست فیلمهای خوبی است که دیدم. من فضاسازی توی فیلم برام واقعا مهمه. درکل پیشنهاد میکنم حتما ببینید. شنبه بیست و سوم آذر 1392. اگر ندیدید از دست ندید .

شنبه 23 آذرماه سال 1392. همیشه زندگی خط می خورد. چهارشنبه 3 فروردینماه سال 1390. بعد از یک سال! عجب خاکی گرفته اینجا. چه زود روزها خط خوردند. بعد از یک سال! جوراب پاره و انگشت آزاد. بخش زنان و رزیدنتهای زنان. منم یه روز دکتر می شم.