روزگاری جاده بودم جاده ای غرق تردد. جاده ای کز رفت و آمد لحظه ای خالی نمیشد. من که بسیاری رفیقان را به آبادی رساندم. عاقبت خود ماندم و ویرانه ی تنهایی خود.

مرسی از همه اظهار لطف ها و محبت هاتون. زندگی در جریانه و یه جورایی دیگه به روزمرگی افتادیم. خداروشکر اصلا حر و بحث و دعوا نداریم. همدیگه رو خیلی دوست داریم ولی اهل هی عشقولانه در کردن نیستیم. زندگیمون در آرامش و سکون میگذره. نی نی هم فعلا خبری نیست. از اونجا که من تنبلی تخمدان دارم.

بعدازظهری آقای همسر از سرکار اومد و یه چایی خورد و رفت بیرون بهش گفتم کجا می ری گفت می رم سرکار منم دیگه حرفی نزدم با خودم گفتم حتما پروژه جدیده می ره بررسی. 10 دقیقه نگذشته بود که اس م اس بانک اومد مبلغ قابل توجهی برداشت شده بود تعجب کردم. هر چی فکر کردم که این مبلغ رو برای چی خرج کرده ذهنم جایی قد نداد آخر سر با خودم گفتم حتما برای کارش وسایل خریده. یک ساعت بعدش دیدم کادو بدست اومد خونه . کلمات هم وزن رو پیدا میکنه و باخودش تکرار.