نوشته مسئولیت نوشته م با خودمه! بی خیال از نوشته های خدا بیامرزه آرشیو ۹۳ که بر نگشتن خود پست به جهنم! من نظرات دوستامو میخوام. احتمالا عاقبت بخیر میشوید! نوشته شده.

کت و شلوار های گشاد. پای می لنگد یا رب مپسند که در خانه وجدانم لنگد. بعد از سفر و روزگار کودکی. خواب در چشم ترم می شکند. الهی چنان کن که . نکته اصلی اینه که هیچ وقت و به هیچ بهانه ای شاد کردن دیگران رو ا.

بعضی روزها مسیر نصرت تا میدان توحید را پیاده طی می کنم. جنب بیمارستان امام خمینی همیشه چادرهایی برپا می شوند که از شهرستان بیمار خود را آورده اند و منتظر درمانش هستند. خدا همه بیماران را از بند بیماری برهاند.

این روزا خیلی کم تحمل شدم. حتی از روزای قبل هم بدتر. چن سالی هست یه عروسی تن نشست یا یه. به بهانه های مختلف سعی میکنم تو آخرین ساعتا برم. ادبی کرده باشم خدمت میزبان یا شادباش و یا تسلیتی به صاحب مجلس بگم. نمیدونم اینا علائم پیریه یا. اما به بهانه های مختلف حرف رو عوض میکنم. من خیلی بچه دوس داشتم و هنوزم دوس دارم.

واژه واژه سطر سطر زندگی. بعد رفتم وبلاگ قبلیم خاطره ی اون روزمو خوندم! پارسالم تو همین روز دریاچه رفتیم با بچه ها. حس الانم و این روزام خیلی بهتره.

چرا تن به این رنج می دهد عشق عشق عشق.

به حباب نگران لب یک رود قسم.

دقیییییق 10 روووز مونده به امتحان علوم پایه . این دو ماه مثل برق و باد گذشت. مرسی از همگی برای دعاهای خیر. اما حق با بانو ئه. من بهترین کار ممکن رو انجام دادم. من هم می بخشمش برای این.