Its been that kind of week. کارهای اداری زیادی دارم که باید انجام دهم. درب دانشگاه را نگاه میکنم. نگهبان نشسته پشت میزش و کارت بچهها را چک میکند. نگهبان میخواهد کارتم را ببیند. به هم بد و بیراه میگوییم. کاغذهای روی میزش را میریزم زمین و از نگهبانی میروم بیرون و در را پشت سرم میکوبم. مسؤول آموزش درب اتاقش را قفل کرده و رفته.

دیروز بود فکنم یه پریروز . الان یادم نیس کی بود . یهو حرف وبلاگ شد . وای دلم برای نوشتن چقدر یهو تنگ شد . مخصوصا وقتی نخوای کسی بفهمه . وقتی بدونی کسی سر نمیزنه . دلم بد جو ری گرفته . از دیشب تا الان همش گریه کردم توی خلوت خودم . دوس دارم کلی حرف بزنم . اما میترسم از گفتنشون . شاید نگفتن احساسات بهتره . اومدم بگم که تا حدی از نت فاصله گرفتم . بی معرفت شدم در مجاز خانه .

خیلی وقت بود توی فکر بودم بیام بنویسم . مخصوصا الان که فکر کنم دو سالی هست اصلا ایچی ننوشتم. هنوز در پی با تو بودنم . کاش واقعا انتخابت من بودم . نمیدونم چرا نشد باهات درست خداحافظی شه . این دفعه که من خواستم . واقعا فکر نمیکردم که بیای باز هم به اینجا. فکر میکردم اینجا فقط واسه خودم مهمه .