3 دوبیتی تقدیم به زنان ودختران سرزمینم. به دنیایی که آزادی پسندند. به نهی از منکرت ,دردا بخندند. دریدی چهره ام را با اسیدی. به جز دردم ,تو بی وجدان خریدی. جهنم یا بهشتش کس ندیده! من آن راهی روم که می پسندم. ساعت 4 بعد از ظهر توسط حوری ابوکاظمی. پر زده ام به کوی دوست.

آنگاه خورشید سرد شد, و برکت از زمینها رفت. از تو که دورم از خودم هم دورتر شاید. ز تو که دورم از خودم هم دورتر شاید. من را نمی بینی و من هم کورتر شاید. در زیر سقفی که همیشه عشق پس میزد. گفتی که ناچاری و من مجبورتر شاید. با خنده می رفتی و این خانه ترک می خورد. اشک من از لبخند تو منفورتر شاید. در بین جمعی که به روی عشق می خندند. تو وصله ی ناجور و من ناجورتر شاید. دریا به روی زخم خود سوز نمک دارد. اشک من از غم های دریا شورتر شاید. سر منشا تنهایی ما از غرور ماست. بی شک تو مغروری و من مغرورتر شاید.

یعنی بوسه چیدن از لبهای مرگ. یعنی سقوط به سیاهچاله های عمیق قرن وحشت . یعنی تماشای هرروزه ی رقص دخترکی. که لبهایش را راهزن لحظه ها. تا فریادهایش را پشت هر غروب. زنده به گور کند . دیدن اشکهای یک ستاره . بوسیدن چشمهای یک مسافر . روزگارم را به پاییز کشاند. قاب پنجره را از من گرفت. تنها واژه ای شد میان شعرهایم .

گویی که زیر آب فریاد می زنم. دل من تنگ شده . توچنان تیز که با قاف همه قافله را می خوانی. من زتو برگشتم که نبینی اشکم غافل از. سایه دیوار که می گفت زبان میدانی.

روانشناسی و هر چی که دل تنگتون بخواد. نبودم اما دوباره برگشتم . آدم دلش تنگ میشه والا.

سیاه سیاهم با زرد هماهنگم کن ای استاد. نمی دانم شاید مأمور بود و معذور. به سراغ من اگر می آیید . ممنونم بابت نظرات و احوال پرسی هایتان. خیلی وقته که به اینجا نمیام. اگه دوستان خواستن میتونن به صفحه ی فیسبوکم مراجعه کنن و اونجا باهم در ارتباط باشیم. متن ترانه حس تاریخ با صدای رضا یزدانی. یاد آور خاطرات زیادیه برام .