باید به دست های جنون اقتدا کنم. خورشید من برگرد تا دورت بگردم. و اما بعد از سالها. حرف هاى نگفته ام يك عمر ته يك گنجه در دلم ماندند. بغض بد خيم و بد تراشم را ابر هاى سياه پوشاندند. لب خشك كويرى ام جان داد. ابر هاى خسيس و بى انصاف. گيسوان بلند باران را روى دريا هميشه افشاندند. هى نوشتم براى تو اما. شعر ها را غريبه ها خواندند. در حضور عميق و سردت بود كه مرا دور شهر چرخاندند.