امروز آخرین روزیه که اومدم وبم. از امروز هر وقت دلم گرفت همه احساسم را تو دل می ریزم. اصلا یه کار بهتر از امروز سعی می کنم دیگه غمگین نباشم و دلم نگیره . تقدیم به کسی که عمیق و زرد رفت اما یادش همیشه سبز و زنده است. وقتی هزار رود تو را بدرقه کرد. نمی دانستم روزی تو بر بال ابرها. که زمین را وسعت می داد . کوچه را سلام می کرد. من هنوز در فکر آن پنجره آبی هستم که به آسمان می نگری.

تو مگه نگفته بودي كه به عشقه من اسيري. زنده هستي به اميدي كه يه روز برام بميري. من مگه نگفته بودم كه تو اين دنيا غريبم. جز تو هيچ كسي نمونده تو يكي نده فريبم. كاش فقط براي يك مرتبه هم كه شد بدوني. نميمونه دنيا اين جور تو همين طور نمي موني. وقتي از هرطرف چشمكي خنجره. دروغ و دو رويي حرف اول و آخره. ديگه نه به هر نگاهي شك ميكنم. تو بگو به هر صدايي شك ميكنم. كي ميگه اون چيزي رو كه تو سر داره. کي ميگه اون چيزي رو كه باور داره. حالا ديگه به سادگي هام میخندم. به هيچ كي و هيچ كسي دل نميبندم.

در تمام این مدت که عکسهاش را دیدم و باهاش حرف زدم با چشمانی که غم داشت و صدایی خسته و بی هیجان. من فهمیدم و سکوت کردم. م در تمام این سال ها که رفته خوشحال نبوده . این غصه منو می کشه. ظ توسط سودابه طهماسبیان نظرات . گاهی یادمون میره آدمای زندگیمونو چقدردوست داریم. گاهی فراموش می کنیم که بهشون بگیم زندگی بدون وجود اونها چقدر سخته. یک سال بدون تو برای من گذشت.