فصل بهار شروع قشنگ دوباره ی زندگیه. خدای مهربانم بابت تمام چیزهایی که داریم سپاسگذارم. هوا عجیب بوی مطبوع بهارو به خودش گرفته. از خدا میخوام زندگی هامون همیشه سبز و بهاری باشه. پر از سلامتی ارامش و خوشبختی. دلم میخواس الان شمال بودم و تو دل طبعت بکر عمیق نفس میکشیدم و ریه هامو پر از هوای بهاری میکردم. دلم برای ارامش سبزش بینهایت تنگ شده.

از اتفاقهای مثبت تا شلوغی ذهنم. وقتی برمیگردم و به پشت سرم نگاه میکنم,به چند سال قبل,به پیرار سال,به پارسال,می بینم خیلی. وقت بود که زندگی نکرده بودم چون معنای زندگی رو نمی دونستم. درسته غم یه جزیی از زندگیه و بدون غصه زندگی معنا پیدا نمیکنه,اما زندگی من پارسال و پیرار سال. قسمت اعظمش غصه بود,دلتنگی بود,غم بود. امسال دو ماه خیلی سخت داشتم اواسط مهر تا اواسط آذر. دو ماه پر از غصه ولی لبریز از. اما میتونم بگم به تحول روحی خیلی بزرگی هم رسیدم. غیر از اون دو ماه که خدا رو شکر.

این لحظه های خاموشی . آن روز بیست و یکم دی ماه هشتاد و نه بود. امروز هشتم مرداد ماه نود و یک. و اسارت و جدایی همچنان ادامه دارد . ما همان کاری را کردیم. خاصیت عشق همین است . ای بلندتر ز کاش و. روزهای رفته بی شمار شدند.

امروز به اندازه دنیا بدبختی سرم ریخته. اشک نمیذاره ببینم چی تایپ میکنم.