قربون اینهمه لطف و کرمت. باید با مردم زندگی کرد نه برای مردم. بیا با خدا چت کن. ما قدم از سرکنیم در طلب دوستان. قصه بی پایان دل من. دوست از دست رفته امان باران. یا تو یا هیچکس دیگه. جان مریم چشماتو وا کن. تنها مرگ و عشقندکه همه چیز را دگرگون می کنند.

چه زود همه چیز به خاطره تبدیل می شود. از یک دقیقه پیش تا سالهای دوووووور. سالهایی که گاه وقتی در دالانش فرو می روی , چنان تو را سحر می کند که بدون آنکه بفهمی دقایق زیادی را در آن قدم می زنی و خیال بیرون آمدن نداری تا تلنگری شاید از لحظه حال تو را به خود بیاورد. با تمام احوالات خوب این روزهایم که زیبایی هایش را به هیچ چیز دنیا نمی دهم. دلم قنج می زند برای روزهای سرخوش نوجوانی. مثل همین وبلاگ که کوله باری است از احساسات خوش و صادقانه نوجوانی با یک بقل امید و آرزوو. و من همچنان دوستش دارم.