آریوبرزن از سرداران ارتش هخامنشی بود که در کوه های کهکیلویه در مقابل سپاه اسکندر ایستادگی کرد. در این نبرد خواهرش یوتاب نیز در رکاب او می جنگید. حال زمزمه های ناخوشایندی به گوش می رسد. فرمانده ی سپاه از دادستان یاسوج درخواست نموده که دستور تخریب تندیس آریوبرزن را صادر نماید.

وقتی دوستداشتن ما کنار گذر عمرمان است. ساعتها بی حوصله و پوچاند. سوم اردیبهشت نود و چهار. من برایت یک عمر آرامش کنار گذشتهام. مثل خرداد پر از حادثههای خوب. مثل گل سرخ کنار چشمهایت. و تکرار آفتابگردانهای عاشق باران. قهوهی تلخیست از دیشب مانده. من با حسهای گاه و بیگاهم.

هر چی دله تنگم بخواد میگم. من ارشد بازم دانشگاه خودم قبول شدم و خدا رو صدهزار مرتبه شکر میکنم. ۶ شهریور نتایج کنکور ارشد میاد. اتفاقا به وبلاگت سر زدم اما خب حذفش کرده بودی. و اینکه دیگه هم بهت دسترسی ندارم. اگه این پست رو دیدی از خودت آدرسی به جا بزار. من به یاد دوستان قدیمی هستم.

در کوچه پس کوچه های دل. به یاد حرف هایی که دل پسندید. ازون حالایی که نمیدونم اسمش چیه . وبلاگم هم مثه خودم بزرگ شده انگار .

غم یعنی اینکه کوچه تا ته سرد و تر باشد. معشوقه ات معشوقه ی صدها نفر باشد. لب وا کنی تا که بگویی دوستت دارم. با هم اتاقت روز بعدش هم سفر باشد. تو در جنونت غرق و دنیا خیس باورهاش. محدوده ی تنهاییت یک بوم و بر باشد. دلتنگیت در دامن انبوه آدم ها. هی بیشتر هی بیشتر هی بیشتر باشد. با هر دلیل و منطقی رد می شود حست. معشوقه ی دیوانه ات هم کو رو کر باشد. تا آخر این قصه در این کشور متروک. آغوش گرم گریه ات کوه و کمر باشد. یک پله بالاتر خدا با جعبه ی چوبیش. در هق هق بی وقفه اش چوب دو سر باشد.

هر بار دنبال بهانه ام تا کلمات را وادارم درباره زیبایی موهایت نوشته شوند. یت ات که آمد بهم ریختم. متون شعر نو و کهن را می گردم. ادبیات را چون زائری جستجو می کنم. تا نوشته هایی در مورد مو بیابم . و برایت اس ام اس کنم. سیاهی کشنده شان وحشی تر می شود و پی در پی جیغ می کشند و آزارم می دهند.

کنارش تو را دست خدا دادم. تب کردن برای دست هایی که. به پیشانی ات نمی رسد. تمام زردی ات را می خرم. خیره به سرامیک های کف اتاق. تو سرامیک ها را میشمردی. خاطرات توی چمدان کنار پای تو را. با ناله ی فاخته ها.

با تشکر از دوستان همیشه همراهم. به خاطره یکسری مشکلات تا مدتی نیستم. قالب جدید وبلاگ پیچك دات نت. کجای این دایره سرگردان ام. این قتل گاه سواران روز مرگی. که طعنه به زمین می زند. راه یافته به خلوت حوصله ام. خانه ی ترک خورده! غبار گرفته آینه ي. سال های رفته ام را.