من کجا و اینجا کجا. انگار بوی مرگ تو این حوالی جریان داره. چقدر دلتنگ شدم وقتی وارد شدم. چقدر دلم گرفت از اون همه شوق و ذوق و بیقراریها که الان جاشون رو فقط به سکوتی تلخ دادند. خوبم مثل تمام خوبهای دیگه. گوشهی لبم هم مثل تموم اونها یک لبخند ساختگی همیشه هست.

گاهی فقط باید دختر باشی تا . دلیل اشک های ناگهان نیمه شب را. یا بی قراری های بی دلیل را. یا دلیل بهانه گیری های دلت را. یا گاهی هم عمق لذت زیر باران بدون چتر راه رفتن را. گاهی فقط باید دختر باشی تا بفهمی. دلیل این همه احساس را. شب که می شود و. ماه تو را یادم می آورد. دلم میگیرد از این همه نبودن های خودم.

عاشقانه هایم را با تو بازگو می کنم شاید روزی دگر انعکاس صدایم را بشنوم. دانه های برف اندک اندک شاخه هایش را وداع می گفتند و ندای رسیدن بهار را می دادند و شوق درخت روز به روز برای دیدن دوست قدیمی اش بیشتر می شد.