باهمین ها پیش امدم که نوشتن را برای همیشه ام انتخاب کردم. فکر می کردم بازهم راحت می نویسم و مثل مسابقات انشاء مدرسه دیگران را جا می گذارم. اول قبول نمی کردم اما من دیگر هیچ وقت راحت ننوشتم. واقعیت این یود که دست های من خالی است. خالی تر ازآنکه برای کسی غیر ازخودم بنویسد. این روزها هنوز هم درجدال با دست های خالی و یک دل پر حرف ام. سال هایی که تحویل نمی شوند.

لا به لای پوشه های خاک خورده ی لپ تاپ. دوستای مجازی و مهربان من سلام. چندیست که سفت و سخت پایبند توام.

هرگونه ک زیستم بن بست هایت ب رویم نیش. خند زدند و مرا ب تمسخر گرفتند. پاهای خسته رنجورم گلایه مندند از تمام. زندگیم رو ب پایان است. دراین شبها چیزی نمیخواهم از. همین یادت مرا ب گور میبرد. بعد از مرگم شیون تو دلم را جلا خواهد داد. نمیخواهم برایت روضه بخوانم و از در دیگر فراموشش کنی.

Abonne-toi à mon blog! Madara Uchiwa et un des fondateurs de konoha . Et un lien vers .