من آمده ام تا معنای تک تک لحظه های زندگی را به نگاره آورم. بی تو من زنده نمانم. بی تو من زنده نمانم. شعر کوچه سروده هما میرافشار. بی تو طوفان زده دشت جنونم. بی من از شهر سفر کردی و رفتی. قطرهای اشک درخشید به چشمان سیاهم. تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم. نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی. گوئیا خانه فروریخت سر من. تو همه بود و نبودی.

سلام من بر گشتم تا اتفاقات این مدت را بازگو کنم تا شاید عذرخواهی من را برای غیبت طولانیم پذیرا باشید. قسمتی از ماجرا را تو همین صفحه می نویسم و قسمت دردناکشا تو ادامه مطلب که اگه دوست نداشتید نخونید. ترم پیش من از اواسط شهریور ماه شروع شد و منم ۲۰ واحد اختصاصی. از ۱۲ دی ماه تا ۲۹ دی ماه ۶ تا امتحان داشتم با ۹ تا تحویل پروژه یا تحقیق.

قرار بود اینجا بشه خونه ی ابدی هومن. اما یه عده خواستن ادامه بدیم و این خونه رو کامل کنیم. من آرش همون دوستش هستم. از این به بعد می خوام دلقک باشم و راه دلقک رو ادامه بدم. این پست برای معرفی وبلاگ در گوگل صورت گرفته و ارزش دیگری ندارد! کاش قلبم درد تنهایی نداشت. چهره ام هرگز پریشانی نداشت. حرفی از یک روز بارانی نداشت. کاش میشد راه سد عشق را پیمود و قربانی نداشت.

هوا را از من بگیر,خنده ات را نه. اینجا من و تو در تک تک کلمات و در زمان ثبت میشیم. وبلاگمون مشکل پیدا کرد یهو. امیدوارم اینجا محل امنی برای ثبت خاطراتمون باشه. روز های من بدون میلاد. خانومه دوست و دوس جون. خاله ریزه و بابا لنگ دراز. دلنوشته های دو هم نفس. خاطرات من و داداش کوچولوم.