شاید این بدترین چیز در دنیا نباشه. اما برای من یکی از بدترین هاست. با علم به اینکه پیدا کردن خانه چیزی شبیه به یافتن خداست در دانشکده اقتصاد. نوشته شده توسط حامد در سه شنبه ۱۷ خرداد۱۳۹۰. حراج کردم همه رازهایم را یک جا. دلقک شدم با دماغ پینوکیو. و بوته گونی به جای موهایم. که این اشکها خون بهای عمر رفته من است. سرگذشت کسی که هیچ کس نبود. و همیشه گریه می کرد. بی مجال اندیشه به بغض های خود. با سلام و عطر آویشن.

و خدا می داند که چقدر مخلوقش از درد فراموشی در رنج است. باید که تو را گم کرد. ای از همه تنها تر. افسانه ی مردم کرد! باید کم از این شب بود. شب شعله ی بیدار است. خواب دیدم ابر بود و ماه بود. روبرویم تا ستاره راه بود. تاب بود و خنده ی مهتاب بود. آب بود و عکس او در آب بود. خیس بود احساس ناب قاصدک. آن زمانی که تن از طوفان گرفت. ابر بود و باد بود و اینچنین. شعرهایم لهجه ی باران گرفت.