چقدر راحت شده زیر سوال بردن همه چیز. و چقدر ترسناک شده فکر کردن. دارم به خدا چنگ میزنم. همان سکوتی که از پی فجایع عظیم میآید! ل ه ش میکنی. ق ل ش میدی روو زمین. هیچ ضربه گیر و محافظی به خودش وصل نکرده! در برابر دو جاده منشعب از هم. کدام راه مرا می کشد به راه.

سال گذشته در چنین روزی اولین پست این وبلاگ نوشته شد. خيلي دست نيافتني بود! تا بالاخره يه روز كه داشتم توي دانشگاه قدم مي زدم بی هوا پريد جلوم. از ترس نزديك بود جيغ بكشم.

در اول از همه دوستانی که امدن و نظر دادن تشکر می کنم. می خوام این بار این طور شروع کنم. خدا مرده یا زنده بودنشو نمی دونم. اما اینو می دونم که اگه مرده باشه هم. اما از امروز می خوام بگم خدا زنده هست. چون در این حد نیستم. تا الان شده وقتی دارین داخل خیابون راه می رین. یکی داره داد می زنه یکی داره بوق می زنه یکی داره اشغالشو سر زمین. من دروغ باعث پس رفت می شه. بازم سعی می کنم فرق بکنه.