تاریخ ساعت نویسنده ادوارد دست قیچی. تاریخ ساعت نویسنده ادوارد دست قیچی. تاریخ ساعت نویسنده ادوارد دست قیچی. تاریخ ساعت نویسنده ادوارد دست قیچی. تاریخ ساعت نویسنده ادوارد دست قیچی.

همراه آن سلامی که صبح میکردی. تلخ بود مثل کو . در به در مثل باد ولگردی. مردمی در خزان بی برگی. یادشان رفت سبز بودند و گل دادند . روی تک شاخه های پیوندی. دیگه درختای تهران وسوسم نمیکنه . مثل همه چی شدم جز اون آدمی که همه رو دوست داشت .

چه متروکه باشد چه پر از ادم. اینجا کسی زندگی می کند که به اندازه همه ادم هایی که تا به حال دیدم می ارزد. انسان به فرشته نگاه کرد . فرشته به انسان نگاه کرد . نگاهشان در هم قفل شده بود . هر دو ساکت بودند . زمان آن بود که چشم هایشان با هم حرف بزنند . دیوانه وار به هم نگاه میکردند . باز هم این فرشته بود که سکوت را شکست .

باد را با ید کشت. باد ویرانگر پائیزی را می گویم! از چه رو میشکنی. ساقه زنیق را باد! عاقبت بر تو و بیداد تو خواهد شورید. دوستان ببخشید چند وقته بدجور خوردم تو دیوار به خاطر همین حوصله نوشتن ندارم! این چندتا دیالوگ رو بخوونین و یکم حال کنین.