ستاره شدیم تا به آسمانها سفر کنیم اما. آسمان جایش سخت تنگ است. جهان خالی تر از آن است. که جای خالی تو را حس نکنم! چه خالی شده ام. این شعرها دیگر برای هیچ کس نیست. آدم ها فراموش نمی کنند. فقط دیگر ساکت می شوند. آموخته ام که وابسته نباید شد. آدم ها لالت می کنند. این جا زمین است .

كاكتوس واره هاي آن سوفيست واقع گرا. دلنوشته های کاغذ آلود چکیده از دستان من. از سر کوی تو با دیده ی تر خواهم رفت. چهره آلوده به خوناب جگر خواهم رفت.

تنها دلیل من که خدا هست و این جهان زیباست وین حیات عزیز و گرانبهاست لبخند چشم توست. از فريادهايي كه در گلويم خفه ماند. از اشك هايي كه قاه قاه خنده شد. و از حرف هايي كه زنده به گور گشت در گورستان دلم. در بی پناهیت در پشت هزاران دروغ پنهان کنی. این روزها معنی را از زندگی حذف کرده ام. برایم فرق نمی کند روزهایم را چگونه قربانی کنم. میون یه دشت لخت تو خشکیده کویر.