بدکارترین ریاکار تن پرست بی اندیشه. سخت نمی گیریم تا دنیا هم به ما سخت نگیره. تازه شانس آوردم اول راهم. بحثم سر چیز دیگه ست. اما گفتنش فقط خودمو آروم میکنه. این روزا احساس میکنم چیزی سر جاش نیست. یا منم یا حالم که سرجاش نیست. میدونی وقتی کسایی که نظراتشون برات مهمه تو براشون مهم نباشی از لحاظ اعتماد به نفس قدری تضعیف میشی. توی گرمایی که دستاشو دور گردنم حلقه.

در شلوغی خیابان های فراموشی. چهارشنبه, تیر ۱۱, ۱۳۹۳. دوشنبه, مهر ۰۱, ۱۳۹۲. چمدانم با قطار صبح رفت. خاطراتم در ایستگاه چشم به راهند. من تکه تکه ترین مسافر جهانم. چهارشنبه, شهریور ۱۳, ۱۳۹۲. دنیام یک رنگی شده . جمعه, خرداد ۱۷, ۱۳۹۲. جنس هایی هست که خیلی گرونن. یه چیزایی هم میشه پیدا کرد که ارزونه.

مدتی سکوت لازمه ی این همه پر حرفی است. كوچه شهردلم در ايستگاه تهران ويلا.

بالاخره تشویق های میس شانزه لیزه این انگیزه رو در من ایجاد کرد که راهی تهران بشم و سختی های بودن در تهران اون هم در ماه رمضون! رو نا دیده بگیرم و برم به دیدن اجراهای تئاترشهر. کمربندم رو رو آخرین سوراخ گذاشته بودم اما باز هم تاثیر چندانی نداشت به سفارش یکی سیبیل زاپاتایی گذاشته بودم! حتی دستفروش هامون هم کتاب فروشن! به افتخار تئاترشهر این موزیک والس.

و من با خودم فكر كردم آره كاملا پير. از بس نمی دونم هميشه خودم عجله كردم يا دنيا دويده و منم واسه اينكه جا نمونم دنبالش د بدو! همه ی پيشامدايی كه واسه همه صد سال طول می كشه واسه من خيلی زود اتفاق افتاده و تموم شده گذشته. و اين كه ترانه گفت كافه دار پير يادم افتاد كه با يه حساب سرانگشتی نبايد زياد به آخرش مونده باشه.

شیر هرگز سر نمیکوبد به دیوار حصار. من همان دیوانه ی دیروزم اما بردبار. می توانستم فراموشت کنم اما نشد. بعد تو من ماندم و دیوارهای بی شمار. من سر ناسازگاری دارم و چشمان تو. جذبه ای دارد که سر را می کشاند پای دار! فرق دارد معنی تنهایی و تنها شدن. کوه بی فاتح کجا و دشت های بی سوار.