کوتاهی ما وبلاگنویسان در حق هم. من این شکلیام را میمیرم. حرفهایی که برای نوشتن نیست.

خودتان بهتر می دانید که اعصاب ناراحت منشاء بسیاری از بیماری های جسمی و روحی است. از آن سو فشار های اجتماعی و اقتصادی هم ما را برای بیشتر ناراحت بودن آماده می سازد. یک وقت هایی فکر می کنیم این سرنوشت ماست. حسین آن زنده مردی که هرگز نمی میرد. کارگردان سینمای جنگ سینما را به جنگ می طلبد.

همچنان که دراز کشیده بودم و داشتم می مردم. من یک سال و شش ماه خندیدم. بهت گفتم خوش تیپ ترین تپلی دنیایی. برای گل سر های رنگی رنگی که میخواستم برایت بخرم نقشه کشیدم. بهت گفتم وقتی تومور بیشعورت را شکست دادی کجاها که نمی رویم. به هیچ کس نگفتم مادرجان بهارم را دکتر یک سال قبل چال کرده. قسم خوردم نگذارم هیچکس چالت کند.

به سادگی باران حرفهایم را خواهم زد. چهارشنبه بیست و ششم فروردین ۱۳۹۴. همیشه از تنها بودن هام گفتم اینجا. ولی وقتی امشب داشتم عکس های یک دوست قدیمی رو توی پیجش تو فیس بوک مرور میکردم. یک سری حرف هایی به ذهنم اومد. و یک سری نتیجه گیری هایی انجام شد. حس کردم بد نیست بنویسمشون اینجا. راستی نمیدونم روز زن رو تبریک گفتم اینجا. پنجشنبه بیست و هشتم اسفند ۱۳۹۳. دوشنبه بیست و پنجم اسفند ۱۳۹۳. What would you say? یک مد.

پرونده های طبقه بندی شده اسناد. دیوونگی به هر زحمتی! وقتی زندگی جریان دارد! آخرین اسناد ثبت شده. چنین فرمود our english teacher! شاید زیادی تو چشه! عقده ای شدم رفت! و عبرتی برای چک نکنندگان اسم! لیست آخرین اسناد ثبت شده. تک عضو دیوونه دیوونه خونه. آمار بازدید از دیوونه خونه.