ما چهار نفر و نصفی! میدونم که خیلی وقته نیستم . بله ما دارم میشیم پنج نفر اگر خدا بخواد . در آشپزخانه مشغول بودم و پسرم درحال دیدن کارتون شکرستان . چند دقیقه بعد متوجه شدم ایستاده و با هیجان خاصی تلویزیون تماشا میکنه نگاهی به تلویزیون می اندازم. بله کارتون زورو در حال پخشه . ما در همه ی عرصه ها قهرمان.

سلام به همه دوستان گل. به زودی از این جا اثاث کشی می کنیم. ما که خیلی مقاومت می کردیم در رفتن از بلاگفا و خیلی دوستش داشتیم اما. از آن جا که بلاگفا تقریبا سه ماهی ما را علاف کرد و بعد کلی از پست ها و کامنت های قبلیمان پرید. می خواهیم از این جا رخت بر بندیم و در جای دیگر پهن کنیم. ترجیحمان بلاگ اسکای است . به زودی آدرس جدید را می گذاریم همین جا. البته اگر با این وضعیتی که بوجود آمد کسی از این ورا رد شود.

گفته ها و نكته ها. حالم د میشه از اینکه خوشحالی کمه ناراحتم چه میشه کرد. از این به بعد بیشتر میام رفقا امیدوارم هنوز باشین تا بعد.

این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست. این خاک چه زیباست ولی خاک وطن نیست. دلم میسوزد از باغی که میسوزد. نه دستی از سر یاری. تمام عمر بستیم و شکستیم. به جز بار پشیمانی نبستیم. جوانی را سفر کردیم تا مرگ. نفهمیدیم به دنبال چه هستیم. میان آنچه باید باشد و نیست. چه رنجی از محبت ها کشیدیم. برهنه پا به تیغستان دویدیم. نگاهی آشنا در این همه چشم. ندیدیم و ندیدیم و ندیدیم. سبک باران ساحل ها ندیدند. به دوش خستگان باریست دنیا.

سعی می کنم از اتفاقایه برجسته زندگی تودفترچه مجازیم بنویسم. برای خاله ام که همیشه زده است درقلب ما. دو روز دیگه میشه سی روز از فوت خالم میگذره. روزگار خوووووووووبی نیست الان میفهمم چقددددددددددر دوستش داشتیم و وابستش بودم. درسا و کارایه خودمم هست زیااااااااااااااااد تلبار شده. از تداوم تمدید مذاکرات تا رفتن ضررررغامی تا گروتنیه گوجه فرنگی تا دا دار شدن خالم که خواهرشو دید و به دلش موند. اخرین لحظات مهر ماه 93. امروز اولین روزی بود که تا ظهر خونه بودم.

خاطرات عمر رفته در نظرگاهم نشسته. یک شام حاضری و سبک. این جمله خیلی حکیمانه بود حیفم اومد اینجا کپی نکنم! یک فنجان چای در بعدازظهر. ل ی ل ی با لی لی. خاطرات عمر رفته در نظرگاهم نشسته.

از دهان دررفتههای یک دخترک. گاه گدار یک روانشناس پاره وقت. وبلاگ گروهی یک ربع مانده. هذیانهای یک آقای مثلا نویسنده. رسانه متخصصان و اهل قلم. نمیدونم من چه مرگی دارم که نمیتونم یه جا مثه آدم بشینم.

دوستان بعلت اینکه اینجا توسط دوستان شناسایی شناخته شده مجبوریم خونه عوض کنیم. اگر دوستان خواستند بگید که آدرس رو بهتون بدم. اینجا فقط غر غر کردم. ایشالا اونجا از چیزهای خوب می گیم. یه مساله ای هست که نمی دونم باید بگم. بعدش نزدیکهای صبح خواب دیدم داریم می ریم ترکیه.