در لحضه ی صفر ساعت دیواری. در لحظه ی صفر ساعت دیواری. من هستم و زخم کهنه ی بیداری. من هستم و آرزوی لبخند تو و. دستی که تو بر جراحتم بگذاری. در ساعت صفر زیر باران هستم. انگار تو در حوالی ام می باری. خوابیده ام و خواب تو را می بینم. تو بر سر گهواره ی من هشیاری. در آینه یک مرد به هم ریخته ام. در آینه یک عالمه ناهنجاری. در آینه یک مرد به خود می آید. وقتی که تو دستی به دعا برداری. البته فصلنامه گره توی لینک های وبلاگ هم هست.

آمبولانس اگر ده دقیقه دیرتر برسد. آسفالت مشکل را حل خواهد کرد. مرگ اگر یک هفته دیر تر می آمد. آسمان را در کیف مان بگذاریم. غروب بقیع که می شوی.

گفته های دل من زیر آسمان خدا. باز هم تاخیر طولانی مدت من رو به بزرگواری خودتون ببخشید. دلم برای وبلاگم و سر زدن به خونه های پر مهرتون تنگ شده بود. بالاخره شروین کوچولوی من ۲۶ اردیبهشت به دنیا اومد و با وجودش زندگیمون رو شیرین تر کرد. کاش دنیایت را آنگونه بسازی که. مقصد ابدیت هم بهشت باشد. و من تو را به د.

عاشق شده ام چون که تو معشوق تمامی شیرین شده ام چون که تو فرهاد زمانی. من شاعر بی ذوقم و چشمان تو استاد در زایش بی وقفه شعر زندگانی. این شعر کار مشترکی از من و خانم خردسود هست . بیتهای فرد از ایشون و بیتهای زوج از من هست. دخترک فاصله ها آه کشان سوخته شد. برگ بهار از حسد باد خزان سوخته شد. خاطره پژمرده شد و جمع به جوی عمر شد. بی هنر از آتش کبریت زمان سوخته شد.