ظ توسط جوجوی شیطون نظرات . چندی بود که ساکت شسته بودم و به جستجو می پرداختم تا راهی به سوی زندگی بیابم. عشق را لطافت زندگی می دانستم.

تقدیم به کسی که آفتاب مهرش در آستان قلبم همچنان پابرجاست و هرگز غروب نخواهد کرد. دوستای خوبم منتظرم نمونید من دیگه نمیام خوبی یا بدی ازم دیدید حلالم کنید شاید یه روز بیام شاید. اتفاق خاصی هم نیفتاده پس نگرانم نشید. ببخشید یه مدتیه نیستم نمیتونم پست جدید بذارم میام اما معلوم نیست کی! دیر و زود داره سوخت و سوز نداره. شهر من رو به زوال است تو باید باشی. با نگاهت مست و حی.

یه داستان که امیدوارم قبلا نذاشته باشم چون یادم نیست! سلاااااااااااااااااااااااااااااااااااام دوستای خوبم امیدوارم حال همتون خوب باشه. بالاخره این امتحانای لعنتی هم تموم شدم وااااااااایییییییییییییییی انقده خوشحالم که نمیدونید. ایشالا زودتر این مشکلات اینترنتمونم درست شه که تند تند آپ کنم. من که شده واسم آرزو که زود به آپم! راستی شرمنده من یه کم آلزایمر دارم نمیدونم این داستانرو گذاشتم یا نه اگه تکراری بود به بزرگواریه خودتون ببخشید.

شادیهایم را با تو تقسیم خواهم کرد ای یاور همیشگی ذهن خسته من. نشسته بر میان تل خاکستر! آخر کدامین آتش اینگونه. خانه ام را کرده خاکستر! گلستان گشته آتش وزمیانش سر برآوردم من! بارها پرسیده از خویشم . سر خورده از خویشم . در وجودم رخنه کرده است شوق یک پرواز . این آواز را آغاز کردم. دو خواهر مهربان با هم. یکی شان گفت آه خواهر جان.

می سوزم می پیچم می لغزم و رها. مثل آیینه که روشنی را عبور میدهد. و در آن بی خبری. متکایم تنها با سرم اجین ماند. هر جا که گل بود. بسترم چون خار بود و پست. در رگهایم می جوشد شوره زاری. گوارا و رد پاهای نا آشنا. شبم بی رنگ پس میزند موج مرا. و مهتاب رفتارش بر تن من پرسه میزند. و انصاف آن ستاره که در افق نماند. به هوای خنک مهربانی خلوت کردم. تفسیرم در کوچه ها بدست تاریکی به صافی وسخاوت. من صدای دوست را به گوش نمی شنوم. یکی می نویسد و یکی می خواند.