واژه هایش پر از پریشانی ست. بیتهایی که غرق ویرانی ست. چشم های تو شهر کوبانی ست. مثل چنگیز خان هوس دارم. تخت جمشید پاک ایرانی ست. من با شانه های تکیده ام. و درخت با شاخه های خشکیده اش.

واژه هایش پر از پریشانی ست. بیتهایی که غرق ویرانی ست. چشم های تو شهر کوبانی ست. مثل چنگیز خان هوس دارم. تخت جمشید پاک ایرانی ست. گرگی روی لب هات نشسته است. ومن بره ی کوچکی که عاشقانه دوستت دارم. من بره ی کوچکی که گرگ ها را دوست دارم.

من این حروف نوشتم چنانچه غیر ندانست. تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی. نوشته شده در ساعت توسط کیمیا. برای زحمت کشان این خاک. من اینجا ریشه در خاکم. من اینجا عاشق این خاک از آلودگی پاکم. من اینجا تا نفس باقیست میمانم. من اینجا باز در این دشت خشک تشنه میرانم. تو روزی باز خواهی گشت. سایه هاتان را ز راه.