وقتی دوست داشتم و تنها ماندم. باور کن خیلیامون آدمای بی خیالی نیستیم.

پ رم از ناگفته هایی که هنوز هم نمیتوان گفت. غبار آسمان این شهر گویی اغراق هوای قلب من است. التماس جوانه های نوپای پیچک به دیوار های خانمان گویی خواهش روح من است. تکه ای از پازل هزار تکه ی وجودم را چندیست نمی یابم. پرسه های برگ های پاییز در گردباد های خیابانی گویی دست و پا زدن روح سرگردان من است. آرام نمی گیرد این روح. Two blue eyes,a shut mouth,a blue dress just like her,and the only little companion. گویی یک پلک پیش بود! او بود .

زانو هایم را به آغوش کشیده بودم. دسخته عاشق باشی ولی هیشکی ندونه. اشکاتو زودی پاک کنی تا کسی ندونه. سخته دوسش داشته باشی ولی ندونه. سخته نگاهش بکنی اما نخونه. قشنگی عشق که میگن شاید همینجاست. سخته به قربون چشاش بری تو رویا. قدم قدم گریه کنی کنار دریا. سخته همش تو فکر باشی شاید نخوادت. خاطره هات ورق ورق بیاد به یادت. برای تو که نه , ولی برای دلی که نگرانم می شد تنگ شده.

راستش امروز میخواستم بگم تنبل شدم و چند روزه زبانم رو نمیخونم اما اینو تو نت پیدا کردم گفتم بزارم شما هم یکم بخندین. حسنی نگو جوون بگو علاف و چش چرون بگو. هیچ کس باهاش رفیق نبود.