دنیای واقعی مانند دنیای مجازی نیست كه. پس خوب حواست را جمع كن كه. اگر بخاطرش نگاهم كنی! .

دوستی دیرینه از سرزمینی دوردست در رویا. چقدر زود دیر می شود. 4 سال گذشت و چه قدر پر تلاطم و مواج بود این گذر عمر. انگار خونه ای ک بعد از چندین سال دوری دوباره برگردن توشو. بوی گرد و خاکاشو حس کنن. اما امنیتش واسشون مث قبل باشه. خیلی زود گذشت اما حرفام دیگ بوی خوش قدیمو ندارن. انگار خیلی از خودم فاصله گرفتم. دیگه حرف دل شاید نزنم. خلاصه حیف گذشته و حیف اون خوبیا.

آدم وقتی می خواد اثاث کشی کنه اونقدرا ناراحت نمی شه نسبت به وقتی که کلا می خواد بذاره بره . نه اینکه خونشو دوست نداشته باشه. نه اینکه مهموناشو دوست نداشته باشه. فقط چون صاحب خونه آدم جالبی نیست. به هر حال اثاثیه می مونه تا هر کی که به دردش خورد ازش استفاده کنه. فقط انگشتامو با خودم می برم و محتویات جمجمه و این چیزا. شایسته ی صاحب خونه ی با شعورتریم. در صورت علاقه مندی ایمیل بزنید آدرس خونه ی جدید رو تقدیم می کنم.

دیگر تنهایی ها میکنم دستهایم را. خاطرات گرم جیب های تو. به غمگینی سرنوشت عکس سه در چهاری که می گیریم و روی اعلامیه مون چاپ میشه غمگینم. من از دست تو فراموش می شوم. خط های دست کس دیگری می شوم.

به خاطر خدا همسرت را ببوس. چه بی تابانه می خواهمت. ای دوریت آزمون سخت زنده بگوری. هر كجا هستم باشم آسمان مال من است. یک تابوت پر از موج.