راستش از دنیا هیچی نمیدونم ولی میدونم که دنیا هست تا وقتی که من هستم. میدونم که دنیا جاییه که من هستم. پس این دنیایی که تجربش می کنم فقط مال منه. توی دنیایی که مال منه فقط اونچه در رابطه با منه مهمه. اینجا هم جاییه که من برای اینکه خاطرات دنیام از یادم نرند اونا رو بی هیچ رودرواسی توش مینویسم. همونجور که هستند! شاید با گفتن بعضی حرفا هم دلم آروم میشه. شاید! راستی تویی که داری این وبلاگ رو میخونی بدون که تو هم قسمتی از دنیای من هستی. زندگی به سبک یک رمان.