سلام دوستای خوب و مهربونم یه مدتی شاید نزدیک به یه سال نبودم . امروز وقتی اومدم نت که کارنامه ی آزمونمو بگیرم دلم خواست یه سری به وبم بزنم کی دیدم با نظراتون شرمنده ام کردید البته بی معرفت هایی که مثل خود من بی معرفتی کردن و سر نزدن و بیخیال. تو رو خدا همین الان تا یادتون نرفته برام دعا کنید .

روری که کمترین سرود بوسه است. و هر انسان برای هر انسان برادریست. روزی که دیگر درهای خانه شان را نمیبندند. قفل افسانه ایست و قلب برای زندگی بس است.

کاش بدون آنکه دلمان بلرزد به هم مهر بورزيم و کسي از لبخندهاي ما سوءتعبير نکند. بعد از مدتی باز خواهم گشت! سلام و صد سلام. کلی مطلب در ذهن برای نوشتن داشتم. گفتن از از دلیل نبودنهام. گفتن از فراموشی نا امیدیهام. گفتن از جا و مکان جدیدم. گفتن ازهزار گفتنی که دلم می خواست بگم. چطور بگم که نمی تونم فعلا اینجا چیزی بنویسم. هرچه هست اینجا برایم اونقدر عزیز هست که هرگز حذفش نکنم. بعد از این یشتر به خانه هایتان سر خواهم زد.

عمری گذشته و دیگر احساسات درونی هم با عمرمان خشک. کاش میشد دوباره برگشت به گذشته ها. نمی دونم دیگه کسی به این وبلاگ سر می زنه یا نه بعد از یه مدت طولانی.

فردا را برای با تو بودن میخواهم. دختر خانوما و آقا پسرا. بی سرزمین تر از باد.

بازم بیاین خوشحال میشم! دو تا پسر خوشگل و زرنگ. دختر خانوما و اقا پسرا. عاشقانه هاي ماه و ماهي كوچولو. یه خبر و شعر جدیییییییییییییییییییییییییییییییید. من دوباره برگشتم اما با یه تفاوت! نه عمرا اگه بگید! ببخشید اگه ببودم اما واسه جبرانش یه شعرمو واستون میذارم اما قول بدید که نظر یادتون نمیره! پاپوش می بافد چشم های تو. دروغهای من چشمک ستاره هاست. پر می کشد با پرندگان.

نوشته شده در ساعت توسط نگار. احساس میکنم به اندازه ی تموم عمرم عقب موندم! اصلا دیگه هیچی مهم نیست! مهم منم,نه حرف دیگران.