مامان و بابا و نی نی گل. پسری ناز من و باباش. چند روزه به شدت احتیاج دارم یک آهنگ خاص رو چنان با صدای بلند گوش کنم و باهاش بخونم که مرغها هم از تخم بیفتن. خیلی شدید به ولوم دادن به این آهنگ محتاجم. اول از همه به دوست بسیار خوبم مامان بردیا. من جاااااااان منظورت فینگر تاچه.

بوی خاک خوشترين بوی دنياست. من در پیله تنهایی خویش در انتظار پروانه شدن سنگ شدم. خسته ام از آدمهای دور و برم. از این که هیچ تناسب و سنخیتی با من ندارن. از این که منو از من دور میکنن. باهاشون بودن باعث میشه که مجبور بشم دنبال خودم بگردم. وقتی که حیرون و وحشت زده به خودم میام و میبینم اون منی که باهامه یه غریبه است. در حال دیدن فیلم غرور و تعصب.

خاطرات ترش و شیرین زندگی عاشقونه من و آقای همسر. گاهی وقتها دلم میخواد واسه خودم یه چیزهایی بنویسم که توی وبلاگ پسرک جاش نیست. پسر شیرینم داره دو ساله میشه و من از هفت ماهگیش اینجا ننوشتم. امروز خوشحالم که پسرک دو ساله ام زبان زد همه شده.

نجواهای من با نی نی نازم. همسر عزیزم نه تراوشات ذهنی من و نه اتفاقاتی که در زندگیم می افتند نخود و لوبیا نیستند که پاکشون کنم و یک سری رو بنوسم و سری دیگه رو حذف کنم حالا که ناراحتت میکنند دیگه نمینویسم. شاید من باید مثل خیلی زنهای دیگه وبلاگی پنهانی میساختم و این بار هم بی تجربه عمل کردم و برای خودم که اینطور توسط تو سانسور میشوم اونهم به خاطر یه سری زباله که ارزش هیچ چی رو ندارند متاسفم.

باید راجع به ویران می آیی و زبان بی نظیر و بازیهای شکلی و شخصیتای بی نظیرش بنویسم. باید راجع به عطر سنبل عطر کاج و شیرینی عجیب و دلنشینش و داستانایی که تعریف می کنه و شخصیت های خوشگلش بنویسم. يعني كه من آدم متداوم.

ظ روز شنبه ٢٦ امرداد ۱۳۸٧.

جایی برای بلند فکر کردن من. قابل توجه دوستداران گرامی که بسی رنج بردند در این سال سی غیبت وبلاگی اینجانب. به زودی پیروزمندانه بازخواهم گشت . بزرگ بود و از اهالی امروز بود .