پدر رفتی دلم از غم شکسته. نم اشکی روی قلبم نشسته. به مهر تو قسم عشقم تو بودی. سرود زندگی رو می سرودی. نوازش های تو آرامشم بود. تو بودی بودنت آسایشم بود. پدرم پاک ترین چشمه باغ خدا بود. همین تازگی پدرم رو از دست دادم. کمرم شکست و نفسم گرفت. از سر لطف برای شادی روحش فاتحه ای بخوانید. به یاد زنده یاد ولی الله نجاتی. عکس هم مربوط به آخرین سفر ما و پدر به مشهد مقدسه. تو رو به یادم میاره.

هرکه دلارام دید از دلش آرام رفت. کوگ نازنینم دو زنو دوارته. سی دل برشتم هم درار صداته. کوگ نازنینم بیو زنو بخون سیم. در بده منه مال بنگ قهقهاته. حافظه اش تنها هشت ثانیه است. تا ابد خالی از هر خاطره ای. امشب پر از انرژی مثبتم. امشب فیلم راز را دیده ام. سکوت می کنم و چشمانم را می بندم.

پنجشنبه بیست و نهم فروردین 1392. رسم حرف های عاشقانه ی من گفتن واژه های تنهایی ست. آنقدر از ترانه ها گفتند جای واژه های من خالیست. یکشنبه بیست و پنجم تیر 1391. دعای شما دوستان میتونه کمک حالم باشه. زمستون خوبی پیش رو داشته باشید.

خدایاااا از تجربه ی تنهاییت برایم بگو. همیشه در سختی ها به خودم می گفتم. هنوز هم می گویم . اما حال می دانم آنچه می گذرد عمر من است. چه تلخ است علاقه ای که عادت شود. و خاطره ای که درد شود. گاه دلتنگ می شوم دلتنگتر از تمام دلتنگی ها. حسرت ها را می شمارم. نمیدانم من کدامین امید را ناامید کردم.

از خودی خوردم! سادگ ی ج رم است! و م ن مجرم س. سرنوشت دل دادن به هر جاذبه ای غیر از خداست. نوشته شده در سه شنبه ۳۰ تیر۱۳۹۴ساعتتوسط فاط م ه بآنو. من چو باد صبح از آن جا با تهی دستی گذشتم. من از آن پیمان که با چشم تو بستم سال پیشین.