وای یه لحظه جودی م.

اینجا یک ملک شخصی است! بعد از نزدیک یک سال! نمی دونم چی شد که یهو بعد از 9 ماه اومدم اینجا. راستش خیلی ها رو می خوندم البته در حد ماهی یک بار چون واقعاااااااااااااااا سرم شلوغه. اینقدر شلوغ که در نهایت تعطیلی اومدم بیام توی بلاگفام و یادم نمیومد که به قول خودش نام کاربریم چی بوده. یعنی واقعا مغزم نمیکشید که بابا نام کاربری همون آدرسه! جالبه که آدم معمولا پسوردش یادش می ره اما من اون یادم بود.

به آنچه قسمتم میدهی رضایتم بخش. من و علی 6سال با هم بودیم. اسمشو هر چی میخواین بذارین دوستی نامزدی آشنایی. مهم اینه ضربه ای خوردم که باعث شد دخترک لوس که از گل نازکتر بهش نگفته بودن در میان کوهی از مشکلات رها و بزرگ شد. اونقدر که گل دیروز تبدیل شده به درخت درختی تنها. یادداشتهای یک کرد دوغ ندیده. زن و شوهر سانسور نشده ی خوشبخت.

درد دلهایی که دل درد شدند. به بودنها , خندیدن ها , خوش گذراندن کنار فردی خاص. کافیست تعدادی ساعت برایشان خاطره ی خوب بسازی. عادت میکنند به تکرار این خاطرات کنارت. آنها فقط عادت کرده اند. جمله ای میگویند برای ماندنت. برای تکرار کردن آن خاطرات شیرین برایشان. بعد از مدتی عادت میکنند. به تنهایی , به خندیدن بی تو. به ادامه دادن زندگی بدون حضورت. با خیال راحت یک نفس عمیق بکشم.