امروز اومدم به این حس غلبه کنم. حسی که نمیگذاره بیام سمت بلاگم. حسی که میگه نباید آپ کنی. اومدم بهش ثابت کنم هیچ نیرویی جلوم رو نمیتونه بگیره. تعطیلات عید و خیلی فرصت خوبی برای تفکر. یه مدت بود سعی میکردم تو بشریت دخالت نکنم. اما دوباره فرصت پیدا کردم و شروع شد. شروع شد فکرهایی که اذیتم میکنن. تنها چیزی که همیشه ازارم میده اینکه خیلی چیزهارو حس میکنم لمس میکنم. انگار من تو این دنیا نیستم. هر چی فریاد میزنم کسی نمیشنوه. سال ۹۰ تصمیم گرفتم patrician از بنیان تغییر کنه.

دنیای این روزای من درگیرتنهایی شده. قلب من فرش آنهاییست که گهگاهی یادی از دل خسته ام میکنند. سلام به همه اون بامعرفتایی که بهم سرمیزنن. از اینکه دوستای گل وبامرامی مثل شما دارم خوشحال خوشحالم. خداسپردمش بهت مواظب عشقم بمون.

حکایت من مثل اون طرف که رفت پیش دکتر دید ویزیتش 20 هزار تومنه گفت اگه تخفیف میدی بگم کجام درد میکنه وگرنه خودت بگرد پیداش کن! حالا شمام اکه دعوام نکنین خودم کم کم میگم چرا غیبت اصغرم تبدیل شد به اکبر وگرنه خودتون بشینین یا وایسین حدس بزنین.

وسیع باش و تنها و سر به زیر و سخت . میدونم کسی از رفتنم ناراحت نمیشه همونطور که کسی از برگشتنم خوشحال نشد . شبگرد به رسم ادب اومد برای خداحافظی . آورده اند که روزى یکى از بزرگان به سفر حج مى رفت . نامش عبد الجبار بود و هزار دینار طلا در کمر. از قضا به خرابه اى رسید.

ی ک عاش قانه ی آرام. گاه در آیینه خیره می شوم و حیران که چه عجیب آغوش مرا اندازه ی تن تو ساخته اند! آخرين حرفایی که زدم. جایی برای با هم بودن. کلبه عشق من و همسری. عمارت محبت الدوله و بلبل السلطنه. عاشقانه های آرام من و تو. و قلم توتم من است. پونزده هفته از بارداریم میگذره و کنجد ما الان اندازه ی یه گلابی شده. باورم نمیشه که بیشتر از یک سومش گذشته و کمتر از 6 ماه دیگه میتونم فرشته کوچولومو بغل کنم! اولین.

دلم تنگ می شود گاهی. که هر چه بخواهی همان را بخواهم. تو را شاد تر می خواهم. با من یا بی من. و این همان عشق است.