دستهایم را به هم میسایم. و همهچیزها و کسانی که در من راه رفتهاند و میروند. در تظاهراتی به تاراجم میبرند. به باروی بیپاسبانی میمانم که تنها خشتهای روی هم مانده شهری ویران است. اما تاکی چ نین خود را ک شت و هرروز بر مصیبت ازدستدادن خود مویه سر داد. خود من شهری است که هرروز در آن انتحار میکنم. دستهایم را به هم میسایم. قربانیانم از سقف تن و روانم آویزان میشوند. تو که گلهای اطلسی را از یاد بردهای.

ویب نوشت های شوکت علی محمدی شاری. مراکز عرضه کتاب در اوستایی در صدف لهجه هزارگی.

چهارشنبه بیست و نهم خرداد 1392. توفان جنگهای تنظیمی کابل را درنوردید. طبق آمارگیری ارگانهای ذیربط! در ۴۸ ساعت ۶۴۰۰۰ کابلی به کام هلاکت فرو رفتند. آنهایی که جان سالم بدر بردند تا اقصای جهان متواری و پراکنده شدند اعم از خاص و عام. سرانجام پس از کشمکشهای زیاد و دستوپنجه نرمکردن با روزگار شهر مزارشریف را به قصد پاکستان ترک نمود.

غزلی تقدیم به مفاخر ادبی سرزمینم. دوغزل از از تازه ترین غزل هایم. فراخوان مسابقهی شعر و ادبیات عاشورایی. دو شعر از تازه ترین کارهایم. غزلی تقدیم به تکتم حسینی. شب شعر دورتر از چشم اقیانوس برگزار شد. تهماسبی خراسانی رودخانه ی وحشی. موسی ابراهیمی باید کمی مرد. محمد جعفر عزیزی برگ هایی از دفتر پاییز. میثم منتظری الف قامت دوست. پلنگ در پرانتز زهرا حسین زاده. عارف بسام اندیشه ی تلخ امپراطور.