از پشت ابرهای انتظار خود نمایی کردی. این روزها هوای دلم آفتابی شده. درخت خستۀ باغ زندگی ام در پاییز به شکوفه نشسته. در مهر به دلم مهر را دعوت کردی و در قاب زمانم قبله می شوی. و من نماز گذار ثانیه های نگاه ت. هنوز نیامده بر روی پود قلبم نقش بسته. تارهای قلبم همه شده از جنس عشق تو. این انتظار را بعد از سالها شکستی . نوشته شده در جمعه چهاردهم مهر 1391ساعت توسط محمدرضا.

مطالب کوتاه و خواندنی برای آن ها که وقت زیادی ندارند. نه کسی که بعد از هزاران سال آن را به ارث می برد. چه بسیار انسان ها دیدم تنشان لباس نبود. هیچگاه نمی توانید یک اشتباه را دو بار مرتکب شوید. خاطره ای از دکتر حسابی.

در شب تاريكي در بياباني مهيب بين طوفانهاي شن. يك نفر بنشسته تنها و غريب. يك نفر از شعر خالي يك نفر از شور خالي. يك نفر بي جان پناهي بهر مردن زير آت طوفان شن. شادي اش از خود سرودن با زباني سخت و دشوار. آنكه آن جا بي كس و غمگين وتنها بين طوفانها نشسته. مرد بياياني از شادي گريز بي كس و غمگين و تنها. از ميان ساحل و درياي احساسات خود آرام رفتم. بي مي وبي جام رفتم.

من مجيد هند इ मज द इ ड य. با سلام خدمت دوستان عزیز. دست روزگار بر آن قرار گرفت که این چند روز دستم به اساس کشی مشغول شود امید وارم که اساس کشی این دنیا هم به راحتی اساس کشی منزل این دنیا باشد. و اما جشن هولی که روز دومش روز جشن رنگ هست. این روز دوستان به صورت هم رنگ می پاشند و در اصطلاح با هم بیشتر صمیمی میشن. این چهره من بعد از صمیمت دوستان هندی. وقتی که بسیار احساساتی می شود.

الهی توفیقم ده که پیش از طلب همدردی همدردی کنم. بیش از آنکه مرا بفهمند دیگران را درک کنم. پیش از آنکه دوستم بدارند دوست بدارم. زیرا در عطا کردن است که می ستانیم و در بخشیدن است که بخشیده می شویم و در مردن است که حیات ابدی میابیم.