قاصدک حرف دلم را تو فقط می دانی. نامه های عاشقییم را فقط تو می خوانی. قاصدک هیچ کس با من نیست. باز امشب از بیم گناه اشک میریزم و ناله سر میدهم التماسی از عمق وجود برای بخششت به آسمانها میفرستم . بار الها بار دیگر به درگاهت آمده ام و با اندوهی از عمق جان و نهایت شرمساری بخشش ات را خواستارم . وقتی برای توبه به درگاهت می آیم قلب کوچکم سرشار از بیم و امید است بیمناکم از گناهانم و امیدوارم به رحمتت .

خوب هم می دانم که دیگر تکراری شده قصهی من گمشده و این دلتنگیها! اما گاهی آنقدر دلتنگیهایت زیاد می شوند که اختیارت را به باد میدهند و قلمت را به دست! حالا تو هم اگر نخواستی نخوان. چه کنم که محکوم دلم و معتاد نوشتن! آثار بجا مانده از يک عاشق. چرت و پرت های یه آدم باحال! و خدا گاو را آفرید.

با تمام وجود صدا می کنم خدا را . ای خدای دریاها به دلمان غواصی بیاموز. و من آنچنان گوش فرا می دهم که گویی همین یک بنده را دارم. او می گوید آری و آنچه می خواهی به تو می دهد. او میگوید نه و چیز بهتری به تو می دهد.