روزگاراول امتحان می گیره بعددرس میده. چشماش پر بود از نگرانی و ترس لباش می لرزید. موهاش آشفته بود و خودش آشفته تر. قطره های درشت اشکش چکید روی گونش. هق هق , گریه می کرد.

هستم ولى نيستم هر لحظه كنارت! نيستم ولى هستم هر لحظه به يادت. تواگه پائیز زردی واسه من بهار سبزی. سردی واسه من همیشه گرمی. تواگه دشت گناهی واسه من یه. تواگه غرق نیازی واسه من یه بی. تواگه رفیق راهی واسه من یه تکیه گاهی. منتظر كسی باش كه اگه حتی. تو رو به همه دنیا نشون بده.

سفید وسرخ گیتی را فریب رنگ پندارم. فرسوده شد جان من درگوشه تنهایی. یک طرف سپاه غمست یکسومایوسی. به جان ناتوانم فتاده اند چندتایی. به هرسو چون مینگرم نشان غم است. کجابرم تاارام شود این دل هوایی. به اقدام لرزانم خدایا رهء بگشای. یا به سامان رسان حاجت دعایم را. هیچ جای نرسی توباین دل هرجایی. تاهوس به دست وسوسه دلبسته است. سفرۀ خجالت رنگ برنگ آراسته است. این شرمء حضورمانع شرح غم است.