عبور می کنم در آینه. تو از آینه هم دور تر بودی. این را سه بار تکرار کن. شاید یاخته های پذیرنده بیدار شوند. ساعت به لحظه های بی سلام نزدیک می شود. پیر مردی مرا به سوی شراکت اندوه و امید می برد. و خیابان یعنی گام بردار. توقف میان دو چراغ سبز. فکر می کنم دیر می رسم و از مرگ نمی ترسم. تو این را خوب می دانی. هیچ یائسه ای به زاییدن فکر نمی کند. هیچ مرده ای به مرگ. دیوانه ای در کنارت پرسه می زند.

به شخصه اهل آهنگ های سنتی نیستم. یعنی آنقدر آدم بی صبر و حوصله ای هستم که نمی توانم آن چند دقیقه ابتدایی اکثر آهنگ های سنتی را تحمل کنم تا بلکه خواننده بخواند. اما این یکی فرق می کرد. از آن آهنگ های طولانی ابتدایی خبری نبود و یک راست رفت سر اصل مطلب! هرگز آن شب را از یاد نمی برم که می خواستم با شنیدن این آهنگ بخوابم اما هر قدر که آهنگ بیشتر پیش می رفت من هشیار و هشیار تر می شدم. شما را دعوت می کنم به این هوشیاری! سیه گیسو سالار عقیلی.

همان وقت ها که گفت فیس بوک وبلاگ ها را نابود کرد و قبل از آن آدمها را باید برمیگشتم. باید دستی به سر و روی ورق پاره هایم می کشیدم و مثل آنوقت ها منتظر می ماندم تا شبی کلمه ها بیاند. قهر کرده بودند از من و شبهام. حالا برگشته ام که بمانم و دیگر برنگردم به شب های شلوغ پسندیدن و پسندیده شدن. آمده ام که بمانم حتی اگر کلمه ها نیایند. خدا رو به خاطر اندک نجابت و ادب م شکر میکنم.

آدمی در عالم خاکی نمی آید به دست عالمی دیگر بباید ساخت وزنو آدمی. دردی های که شعر نمی شود. قیمت دستگاه تصفیه آب صنعتی. دانلود بازی با لینک مستقیم. گاهی هر چه کنار وامیستی زندگی بیشتر سر به سرت می ذاره وتو هم مجبوری واکنش نشون بدی الان ازون وقتاییه که باید کمی گیس زندگیو بکشم. چن سیلی بخوابونم بیخ گوشش شاید حساب کار دستش بیاد. منم دلم میخواد گیس زندگیو بکشم. که یکی شان تو نیستی! یکشنبه ششم ب.

دلا خو کن به تنهایی که از تن ها بلا خیزد. هفتاد و هفت سال پیش بود. زنی گره ی روسری اش را. دقیقا هفتاد و هفت سال پیش بود. روی یک تار مو بست و. تا هفتاد و هفت سال های دیگر. باد از جایش تکان نخواهد خورد. نیمه ی اول مرداد 92-. در آتش چهارشنبه ی چشمان تو رقصید. قویی که به معراج نگاهت نر سید. لعنت به همه ی آمدن و رفتن هایی که زنجیر دلم را پاره کرد تا آواره شد. و دیوانگی ام را به همه نشان می دهم و می خندم .

I Smile, Therefore I Am. من همین قدر که با حال و هوایت-گهگاه-. فکر کردن به تو یعنی غزلی شورانگیز. The Power of Positive Thinking.

کنارت که راه می آیم! همه ی دنیا خلاصه میشود در گره ی دستانم. که عشق می بافد با انگشتانت. و شوق رسیدن به خانه. عشقی را که با تو بافته ام. جای یک دست در دستانم خالیست. جای یک نام در ذهنم! وجای یک دوستت دارم در گوشی میان شبانه هایم. آیا میان آن همه اتفاق. من از سر اتفاق زنده ام هنوز! شبکه خبری هنرمندان ایران.

اثر انگشتامون از زندگی هایی که بهشون دست میزنیم پاک نمیشه. فقط رفت و امد است . افت و خیز است . معاشرت می کنند و اسمش را می گذارندعشق. هر آشنایی تازه اندوهی تازه است. مگذارید که نام شما را بدانند. سرآغاز دردناک یک خداحافظی ست.