آن کس که کلید خانه را دزدیده. گویا همه را توی آسانسور دیده. بوسیدن یار بی مکافات نبود. یک پیتزا در سایز متوسط بگیر و به خانه برگرد. خانه بوی زندگی می دهد. بچه ات را خوابانده ام. و زحمت تمیز کردن فرش ها و موکت ها را. جارو برقی عزیز به عهده گرفته است.

به هر آن کجا که بلاگفا نباشد. حالا هم برگشتهایم به دو سال قبل.

و من هر روز عازم سفری دیگرم به تو . تنهایی دنج کافه های شهر است . نوشته شده در سه شنبه چهارم فروردین ۱۳۹۴ توسط شهرام ع. ترانه ی دیگری ست . نوشته شده در سه شنبه چهاردهم بهمن ۱۳۹۳ توسط شهرام ع. من ایستادم در ایستگاه . و تو سوار بر قطاری شدی که رفتن عادتش بود . برای تو فصل آخرمان بود. اما شاید ندانی که دلتنگی فصل آخر کتاب عشق است. خاطراتت جلوی من قطار می شوند! و این قطار رفتنت با هزار پنجره . هنوز از جلوی پنجره بارانی من می رود .

نیگاکون این پسره دوباره پیداش شد. همین پ یروز این جا بودا. می شود کم کرد نمی شود ترک کرد. می شه کمش کرد ولی ترک هرگز.

پکی می زند دختر و دود. آب می شوند برف ها. زمانی دست هایم به طاقچه نمی رسید. حالا سرم به ابرها گیر می کند. جای کوچکی است زندگی . شعری بر شانه ات نشست. به دختران مدرسه ی شین آباد.

بی تو بودن کار من نیست. نگاه مي كني دلواپس مي شوم. صدا مي كني دلواپس مي شوم. سكوت مي كني دلواپس مي شوم. گريه مي كني دلواپس مي شوم. خنده مي كني دلواپس مي شوم. دير مي ايي دلواپس مي شوم. زود مي روي دلواپس مي شوم. باور کن هیچ چیز به قدر صدای خنده های شاد تو. مرا به زندگی امیدوار نمی کند. و هیچ چیز هم چون افسردگی و اخم تو. مرا در خود فرو نمی برد. باور کن من به لبخند تو محتاجم. با نور چراغ قوه! .

اینجا خزانه ی ناگفته های من . برا همین خیلی از کامنت دونی ها بسته اس . عشق هفت ساله ی من. منم دشنام پست آفرینش نغمه ی ناجور. به تو می رسم همیشه در نهایت رسیدن.