و تو خاموشی کرده ای پیشه . سه شنبه 21 دی 1389. این روزها چقدر شبیه قصه های تو شدم . خورشیدی که میان دستهایت گذاشتم. که با تو تمام شد. به بارانی شسته خواهد شد. همه چیز را می دانی. Parfois, touché le silence.

همانا آدم ها سه گونه اند. گونه سوم آدم هایی که اصلا فکر نمی کنند. آدم های گونه اول بیشتر از هر کسی خود رنج می کشند. آدم های گونه دوم بیشتر از خود دیگران را رنج می دهند. و آدم های گونه سوم اصلا نمی دانند رنج چیست. اگر روزی فرابرسد که تنها یک انسان بر روی زمین.

مثل یه پک محکم که پشت پنجره به سیگارت میزنی. مثل رژلب قرمزی که جلوی آینه محکم می کشی رو لبات. مثل بارونی که اول صبح غافلگیرت می کنه. مثل بوس کوچولوی موقع بیدار شدن. بعضی چیزا رو میشه خیلی دوست داشت. نوشته شده در یکشنبه یازدهم دی 1390ساعت توسط شیرین. بعضی وقتا دونستن اینکه دیگرانی هم هستن که. یه جورایی خوشحالم می کنه . نوشته شده در یکشنبه بیستم آذر 1390ساعت توسط شیرین. یعنی شعور در حد زیر موزاییک .

خونه ی جدید آرتمیس آزاد. این روزها نوشتن کار سختی ست! خیلی خیلی سخت . گاهی از حجم حرفهایی که دارم سر درد می گیرم. اما کاغذ سفید سفید است . رفته ام سراغ کاغذهای قدیمی و یادداشت هایی که مال روزهای دور است.