توی هفت7 آسمون تو تک ستاره منی. خیال که خیس نمیشه! تو بودی سنگ صبورم و نگاه دورمو لبهای بسته من. دلم برات تنگ شده جونم. بغض ترانه ام رو شکستم. تو عین ناباوری یک شب . تو بودی سنگ صبورم و نگاه دورمو لبهای بسته من. از خوابم پا میشم . تیشه زد به ریشم . از من خالی میشن هم صدا.

از اینکه با وجود کم لطفی من به سراغم میایید و احوالم را می پرسید ممنونم. من خداروشکر خوبم و کماکان زندگیم به همون نحو در جریانه . هفته ای یکبار آونکس و هر روز صبح قرص های رنگارنگ میخورم. داشتن این وبلاگ برام یکجورایی انرژی منفی شده شاید دارم از خودم ویا بیماریم فرار میکنم ولی به هر حال برای به جریان انداختن این وبلاگ زیاد حس خوبی ندارم. شاید یک وبلاگ دیگه با یک اسم دیگه را شروع کردم ولی اون چیزی را که مطمئنم اینه که با وبلاگ ام اس خاموش می خواهم خداحافظی کنم.