بوی دستهای پیازی ام را بگیرد. که دلم در ماهی تابه. خيلي مجال به روز كردن اينجا و پاسخ به لطف و نظر همه ي عزيزاني كه مرا در اين سطرها مي خوانند را ندارم. وعده گاه اشك و آينه بود. بر عكس هاي يادگاري مي چكيد. تا نمي دانم كي نيستم. از تمام دوستاني كه با وجود همه ي نبودن هايم مي خوانند مرا ممنونم.

چند رباعی برای سه شنبه های مهربان. شعری از استاد سعید عندلیب. با شاعران سه شنبه های مهربان. غزل گل ممد وچند ترانه. فراخوان سه شنبه های مهربان. چند سپيد و ده جرعه لبخند. سلام این جا مشهد است. دو نيمه ي يك سيب. فرم تماس و نظر سنجي وبلاگ.

شعر من کوچه ی پر پیچ و خمی است. کوچه باغی است پر از رهگذران خاموش. من و این ازدحام . شعله هایی چهره ام را سوخت. دستهای ساده و بی لک.

پیش ساز تو من از سحر سخن دم نزنم! یا از سکوت خانه نشان مرا بگیر. یا بیش ازاین نکاهم و جان مرا بگیر. یا مثل عاشقانه ترین خاطراتمان. با دست های خود ضربان مرا بگیر. اقرار میکنم که تو را ساده باختم. تاوان این گناه گران مرا بگیر. هر نیمه شب کنار هیولای رفتنت. بیدار کن مرا و امان مرا بگیر. روزی درخت باور باغ تو بوده ام. با یک تبر شیوع خزان مرا بگیر. آری عزیز با همه مهربانی ات. این روزهای پرخفقان مرا بگیر. روز وداع میرسد آنروز هم بمان. بر روی شانه نعش روان مرا بگیر.

دل نوشته های فرزندی ازدیار هامون. دیگر می خواهم با طلسم هایم. می خواهم بنو یسم! دیشب هر چه کردم خواب سراغی از من نگرفت! نمی دانم چه سری بین من و شب است که هر تصمیم مهمی را که در ذهنم پرورش داده ام زائیده ی افکار شبانه بود! از گر گرفتن انگشتانم فهمیدم که باید برگردم! به اینجا.

خب امروز تو یاهوو یه فردی به اسم نازی من خفت کرد. خلاصه هعی خواستم بپیچونمش نشد که. این چش سفید رو هیچجوره نمیشه فر داد. خلاصه منم بر آن شدم که آپ کنم.