از جمله بالا میشه فهمید که خیلی انرژی داشتم. شاید بهتر بگم ته کشیدم. حس یه آدمی رو دارم که میخواد بخوابه ولی ساعت گوشیشو تنظیم نکنه تا هر وقت ذهنش. از این سردرگمی خلاص شد خودش کم کم بیدار شه! تو تنها انگیزه من برای بیدار شدنی! تو تنها بهونه من برای زندگی کردنی. وگرنه دل نازک من حتی تحمل یه کوچولو سختی رو نداره. که چنین به من سخت می گیری! با خبر باش که پژمردن من آسان نیست.

که از من می ریزد. و دلم کشتی شکسته ای ست. و این چندمین برگی است. که از من می ریزد.

دیگر برای چاه فقط آه مانده است. حسرت برای دیدن آن شاه مانده است. هر لحظه تازه می کند آن زخم کهنه را. بغضی که در گلوی تر چاه مانده است. با رفتن سپیدی خورشید از زمین. مشکی تیره ای به تن ماه مانده است. از ناله های نیمه شب آسمان مهر. یک سجده تا قیام سحرگاه مانده است. آب زلال سفره ی ایتام اشک چشم . دیگر برای چاه فقط آه مانده است. آن روزها زمین قفس جان و مال بود. این چیزها همیشه سرش قیل و قال بود.

خط خطی شده توسط سحر اخوان در جمعه بیست و چهارم مرداد ۱۳۹۳. خط خطی شده توسط سحر اخوان در جمعه هجدهم بهمن ۱۳۹۲. بوم نقاشی من خالی بود. تو بر آن نقش شدی. بوی رنگ و نم اشک. رقص موزون قلم بر دل بوم. دوست دختری از جنس باران.

زنی از کوه های دوشنبه . شنبه بیست و هفتم تیر ۱۳۹۴. من از سرزمین های تنهایی ام. با احترام به استاد محمد کاظم کاظمی. از این شهر دیر آشنا می روم. من و بار دردی که مانند کوه. من و خاطراتی که سوهان روح. من و آجر و کوره ی شعله ور. من و پینه ی دست های پدر. من و غیرت پوچ نامرد ها. نه این سو مرا هیچ کس بیقرار. نه آن سو مرا بخت چشم انتظار. من از سرزمين هاي تنهايي ام.

خ طا از م ن ا ست. يه مدته حضورت توي لحظه هاي بودنم احساس نميشه! نوشته شد.

می خوام ساعت ها قدم بزنم. باور کن بعضی چیزها خیلی برای آدم سخنه حتی ممکنه هیچ وقت نتونه باور کنه. دلم می خواد ساعت ها یه خیابان بلندو که درختا دو طرفش قد کشیدن رو قدم بزنم. همین چن روز پیش زیر نم نم بارون قدم زدم و قدم زدم و قدم زدم. هنوزم دارم تو همون فضا توی ذهنم قدم می زنم. غزلی از سر گلایه و درد . قلبی شدم که تیر کم.