سومین جلسهء خانهء آیینه ها. مراسم نورانی استقبال از محرم. پنجشنبه 9 آبان ماه 92 ساعت 15. اللهم ارزقنا شفاعة الحسین یوم الورود.

جهان درتقدیر هیچکس فردایی را ننوشته است. وقتی که حرف داری و از ترس ساکتی. از اینکه مدت زیادی تاخیر کردم شرمنده ام. و از اینکه بعد از مدتها بروز شدم خوشحالم. شما را به خواندن این شعر دعوت می کنم. بیهوده نیست يک يک لبخندهایتان. باور کنید گول شما را نمی خورم. دیگر برام رو شده ترفندهایتان. با رشوه های خرد و کلان پیش این و آن. سرپوش می زنید سر گندهایتان. پشت قیافه های به ظاهر درست کار. پنهان نموده اید زد و بندهایتان.

شعری برای دختر هرگز نداشته ام. شعر آتش به خانه اش زده است. که سموری به لانه اش زده است. بین انبوهی از تفاوت ها. منتهی از درون ترک دارند. آفت شعر را بکش در خود. نکشی کل باغ می میرد. لاکپشتی که روی لاک افتاد. زیر خورشید داغ می میرد. دخترم فرض کن که جادوگر. کوچه ی خلوت خیالت را. برده و چار راه آورده. مثلا فرض کن خدایت را. گاه غولی سیاه می بینی. بره ای بی پناه می بینی.

تمام فرصت بودن كنار هم شب بود. ببين هنوز نشسته نگات روي لبم. دوباره از تو طلوع ميشود غروب تنهاييم. شب از كنار پنجره رد شد بتاب بي تو شبم. شبي كه لحظه ميلاد تو - تولد من شد. شرر زدي به وجودم ببين كه غرق تبم. یاد دارم که شبی چون امشب. پدرم سایه ی کمرنگی داشت. همه از مادرمان رنگی داشت. وای امشب چه شبی است. لحظه ای بعد عمویم آمد. پر شد از حرف و صدا.

ارائه مطلب در این وبلاگ به معنی تایید یا رد دیدگاه ها نیست. دارم از زلف سياهش گله چندان كه مپرس. كه چنان زو شده ام بي سر و سامان كه مپرس. كس به ام يد وفا ترك دل و دين مكناد. كه چنانم من از اين كرده پشيمان كه مپرس. به يكي جرعه كه آزار كسش در پي نيست. زحمتي مي كشم از مردم نادان كه مپرس. زاهد از ما به سلامت بگذر كاين مي لعل. دل و دين مي برد از دست بدانسان كه مپرس. گفت و گو هاست در اين راه كه جان بگدازد. هركسي عربده اي اين كه مبين آن كه مپرس. پارسايي و سلامت هوسم بود ولي.