اینجا قرار نبود دیگه چیزی نوشته بشه. ولی نمیدونم چرا وقتی این پست ایشا رو خوندم نتونستم نذارمش اینجا! حالا این بلاگی که دیگه کسی سری بهش نمیزنه. بعد از تونل ها . کاش بهارت و با خودت نیاری . هر چند که اون دیگه بزرگ شده یا شایدم حقیقی. باز که داری می خندی . یه زمستون و چندتا تابستون . کلید را همان دم در. زیر گلدان همیشگی مان گذاشته ام.

مرا روز ازل کاری بجز رندی نفرمودند. حسین هم دو هفته پیش رفت. بهار هم آخر این هفته میره. پریسا هم دو هفته پیش رفت. خدا پدر دنیای دیجیتال رو بیامرزه که زیاد از هم دور نمیشیم. گاهی دوست داریم زمان متوقف شود. گاهی دوست داریم زمان دیر بگذرد. گاهی دوست داریم زمان زود بگذرد.